Выпускны школ маладога журналіста адбыўся сёння ў Батанічным садзе ў Менску.

Галоўнымі героямі свята былі выпускнікі 6 школак з розных гарадоў Беларусі: Горадні, Берасця, Лунінца, Слуцка, Баранавіч і Маладэчна.

Мае прыгоды ў Чэхіі

Усе кажуць, што падарожжа ў Чэхію – гэта падарожжа ў казку.Мне стала цікава, ці сапраўды так, і я вырашыла правесці свае канікулы ў Чэхіі. Паездку арганізоўвала адна з маладзечанскіх турфірмаў. Ехаў наш і яшчэ два класы з нашай школы.

Мы ўзялі кірунак на Брэст. Ад Маладзечна да Брэста – гадзін сем на аўтобусе.

Мяжу праехалі даволі хутка. Там амаль не было аўтобусаў. Напэўна, з-за позняга часу (мы туды даехалі прыкладна ў 23 гадзіны) і з-за таго, што ўсе пераважна едуць праз Гродна.

Пра здранцвелыя ногі

Дарогай сядзець у аўтобусе было нязручна. Крэслы былі так блізка адно ад аднаго, што калені падпіралі спінку наступнага. Ногі ўвесь час хацелася кудысьці падзець, яны проста дранцвелі. Таму мы не выпускалі аніводнай магчымасці выйсці з аўтобуса.

У Прагу мы прыехалі каля 12 гадзін па мясцовым часе. Калі палічыць, то дарога заняла цэлыя суткі. Нас высадзілі на чыгуначным вакзале, які знаходзіцца недалёка ад Вацлаўскай плошчы, і мы хутка дайшлі да цэнтра горада.

Архітэктар

Уладзімір Мацюшонак: “Я хачу прыбраць у Вілейцы ўсе скрыжаванні”

Гэта толькі малая частка смелага праекта маладога вілейскага архітэктара. Зялёныя алеі, утульныя вулачкі, адсутнасць затораў, крамы і паркі  – такім бачыць горад у будучыні  мой суразмоўца.

Валодзя, Вы сталі архітэктарам, таму што Ваш тата мастак?

Уся мая сям’я – мастакі. Тата - мастак, піша карціны, матуля больш займаецца бацікам і аплікацыяй, сястра -  дызайнер у галіне паліграфіі, нават дзядуля ў мяне мастак і рэзчык.